تحريم نفتي ايران در كوتاه مدت به ضرر كشورهاي مصرف كننده خواهد بود / سوآپ نفت مهمترين فرصت تجاري ايران در خزر است

علي گرانمايه در گفت وگو با مهر، تاكيد كرد: منفعت ايران در عدم اعمال تحريم نفتي است،‌ زيرا هر چند در كوتاه مدت اين تحريم شديدا به اقتصاد جهاني آسيب وارد خواهد آورد اما در بلند مدت موجب تضعيف ايران خواهد شد.

وي با اشاره به اينكه در حال حاضر اتحاد كشورهاي بزرگ جهان عليه برنامه هسته‌اي ايران است، وظيفه ايران را خنثي كردن اين تهديدات و اعتمادسازي خواند و سخنان وزير امور خارجه كشورمان در عدم استفاده از سلاح نفت را كاملا صحيح و واقع‌گرايانه برشمرد.

گرانمايه افزود: ايران نقش اصلي را در ثبات انرژي منطقه دارد و كشورهاي همسايه ايران و كشورهاي عرب خليج فارس به ثبات سياسي و اقتصادي ايران نيازمند هستند و امنيت ايران را عامل ثبات و امنيت منطقه مي‌دانند، بنابراين امنيت انرژي از سوي ايران به امنيت انرژي در منطقه خاورميانه خواهد انجاميد.

وي در رابطه با تحريم نفتي ايران خاطرنشان كرد: در كوتاه مدت تحريم نفت ايران موجب افزايش شديد و غيرقابل پيش‌بيني بهاي نفت خواهد شد،‌ بازار جهاني انرژي را تحت فشار فراوان قرار خواهد داد و موجب افزايش فشارهاي اقتصادي به كشورهاي مصرف كننده نفت خواهد شد.

وي با اين وجود تاكيد كرد، به دو دليل تحريم نفتي ايران در بلند مدت به ضرر ايران خواهد بود، يكي اينكه عربستان به كشورهاي بزرگ مصرف كننده نفت تضمين داده كه حاضر است در صورت قطع نفت ايران،‌ عرضه نفت در بازارهاي جهاني را تامين كند.

و ديگر اينكه، بر اساس بيانيه آژانس بين‌المللي انرژي بازار نفت 18 ماه توان تحمل قطع نفت ايران را دارد، بنابراين در صورت وقوع چنين رخدادي پس از 18 ماه تحمل فشار شديد، كشورهاي مصرف كننده نفت با تنظيم مجدد بازار و گسترش منابع انرژي جايگزين‌، با مساله قطع نفت ايران كنار خواهند آمد.

بنابر پيش‌بيني استاد موسسه مطالعات خاورميانه دانشگاه لندن، به زانو درآمدن جامعه جهاني در برابر سياست نفتي ايران، كوتاه مدت خواهد بود و استفاده سياسي از نفت براي ايران مخاطره‌آميز است.

وي در رابطه با حضور ايران در خزر نيز با اشاره به تنها ماندن ايران در مساله خزر، آن را در نتيجه شرايط و واقعيات موجود و قدرت روسيه در به كرسي نشاندن حرف خود دانست.

بر اين اساس،‌ در حال حاضر دو كشور قزاقستان و آذربايجان فرمول پيشنهادي روسيه براي بهره‌برداري از منابع هيدروكربوري خزر را پذيرفته‌اند و تركمنستان نيز به علت وابستگي سياسي، بيشتر به طرح روسيه متمايل است تا طرح 20 درصدي ايران در استفاده از نفت و گاز خزر.

وي مهمترين عامل قدرت و فرصت تجاري براي ايران در خزر را سوآپ نفت و گاز دانست و اعلام كرد: با توجه به اينكه كاوش‌هاي اخير در سواحل و مناطق نزديك به ايران در خزر،‌ موفق نبوده‌اند و استحصال نفت خزر نيز ارزان نخواهد بود، ايران بايد هرچه بيشتر به فكر سوآپ نفت و گاز كشورهاي حاشيه خزر باشد.